Langtang Trekking

Zaterdag de 24ste november ben ik op de bus gestapt naar Kathmandu. In Kathmandu heeft Lieke me opgehaald van het busstation en hebben we de laatste dingen voor de trekking geregeld. 's Avonds hadden we met onze gids (Gokul) en met onze andere reisgenoot Koen afgesproken om samen wat te gaan eten. Zondagochtend zijn we om 7.00 uur op de bus gestapt naar ons beginpunt genaamd Sayabrubensi (1462 meter). De busreis duurde de hele dag, maar we zijn gelukkig wel regelmatig gestopt voor pauzes, want de Nepalese bussen zijn niet gemaakt op onze lengtes. Ik zat bijna met m'n benen in me nek (en zo lang zijn m'n benen toch ook weer niet?!), dus had ik de pauzes echt wel nodig! De busrit was wel prachtig en ook Sayabrubensi was erg mooi.
De eerste wandeldag (de 2e dag) zijn we op tijd vertrokken en dat was maar goed ook, want het was een erg zware dag. We zijn naar een dorpje om 2804 meter hoogte gelopen. Het was echter niet alleen maar omhoog, maar bergje op, bergje af en bijna alleen maar trappen. Het hotel was erg gezellig, maar de kamers tochtte heel erg, dus hadden we extra dekens nodig. De temperatuur ging erg snel omlaag namelijk.

De volgende dag zijn we naar Langtang valley gelopen op 3500 meter hoogte. Halverwege de dag zijn we aan de diamox begonnen (medicatie voor hoogteziekte), omdat we allemaal hoofdpijn begonnen te krijgen en we last hadden van de weinige zuurstof in de lucht. De diamox hielp wel, maar toch was het conditioneel een zware dag en moesten we regelmatig pauze nemen. Helaas kon de gids het slechtst tegen de hoogte en hield hij ons erg op. De wandeling was wel weer prachtig! Het landschap veranderde voordurend en alles was even indrukwekkend en mooi. De lodge van deze dag was beter dan die van gister, de kamers waren warmer en beter geïsoleerd. De sfeer was erg goed, we konden het allemaal goed met elkaar vinden. In de lodge heb ik van een paar Nepalezen op z'n Nepalees leren pokeren. Dat was erg grappig aangezien in ze allemaal in maakte.

De vierde dag zijn hebben de laatste 300 meter omhoog naar Kyanjin Gompa (Base camp) gelopen. Het was maar 4 uurtjes lopen, maar het was toch erg zwaar vanwege de hoogte. De gids was nog steeds niet lekker, maar heeft het wel naar boven gered. De wandeling was weer prachtig en de uitzichten adembenemend. Eenmaal in Kyanjin Gompa hadden we geen energie meer om naar de gletsjer te lopen (4700 meter), maar we wilden hem wel heel graag zien. Lieke en ik hebben toen een stel pony's gehuurd en zijn naar de gletsjer gereden. Dat was erg grappig, want mijn pony moest eerst gevangen worden en zelfs de eigenaren waren bang voor dat beestje. Uiteindelijk hebben ze hem gevangen, maar durfde ze hem niet te zadelen dus heb ik dat maar gedaan. Erg grappig was dat ik totaal geen problemen had met het dier en dat zelfs Lieke, die nog maar een aantal keer op een paard gezeten had, op hem kon rijden nadat hij doorhad wie de baas was. De gletsjer was fantastisch, echt de moeite waard!

De vijfde dag zijn we helemaal terug gelopen naar het hotel van de tweede dag. Ook al hadden we de route als een gelopen, toch was het absoluut niet saai. Ik denk niet dat zo'n uitzicht ooit kan gaan vervelen! De eigenaren van het hotel waren erg blij ons weer te zien en 's avonds hebben we gezongen en gedanst op Nepalese muziek. De volgende dag was ik jarig. Ik zat 's ochtends met m'n kopje thee op de rest te wachten toen ze zingend binnenkwamen met vlaggetjes en vuurwerk! Dat was het werk van Lieke, ze had het helemaal vanuit Kathmandu meegesleept! Na het ontbijt zijn we verder omlaag gelopen tot de lunch. Daar heb ik getrakteerd op iets wat door gaat voor appeltaart en toen kreeg ik ook nog allemaal cadeautjes! Na de lunch moesten we nog een heel stuk omhoog lopen naar Thulo Syabru (2260 meter). Onderweg kreeg ik opeens bereik en heb ik even met Erik en me moeder kunnen praten. Het hotel van vandaag was super, m'n vierde warme douche in al die weken Nepal! 's avonds hebben we een feestje gebouwd met Tongpa (Tibetaans bier) en daarna heerlijk geslapen in een zacht bed.

De zevende dag moesten we de hele dag naar boven lopen door de middle of nowhere. De trekking naar Gosaikunda is namelijk minder toeristisch en er zijn dan ook bijna geen paden, alleen maar wildernis. De route was echt prachtig, we liepen in een rivierbedding door een woud. Onze eindbestemming lag boven de boomgrens, dus dat was ons oriëntatiepunt. Het was een lange en zware dag en voor ons vooral mentaal erg zwaar. Om het gemakkelijker te maken maakte we veel grapjes, maar omdat we zo moe waren, waren ze van heel laag niveau. Zelfs serieuze opmerkingen waren erg grappig, want ze klopte niet altijd. De grappigste opmerking was bijvoorbeeld dat ik op m'n verjaardag heel serieus wilde weten welke datum het was. We zijn vandaag uiteindelijk 3 uurtjes eerder gestopt, omdat de gids bang was weer hoogteziek te worden en niet hoger wilde overnachten. We hebben overnacht op 3800 meter. De volgende dag zou een kortere dag worden, omdat we weer de hoogte in moesten. We moesten echter wel de uurtjes van gister inhalen. We konden lekker doorlopen en waren om 14.00 uur al op onze eindbestemming Gosaikunda (4460 meter). Het was daar zo koud en we hadden nog genoeg energie, dat we besloten nog een lodge verder te lopen. Hiervoor moesten we de pas over en die was op 4900 meter. De gids had echter de afstand weer eens verkeerd ingeschat en we moesten het laatste halve uurtje in het donker lopen! We hadden gelukkig zaklampen, maar aangezien er geen pad was, was het niet prettig. Toen we eenmaal bij de lodge waren bleek deze dicht te zijn en de volgende lodge was bij daglicht al 1,5 uur lopen. We begonnen ons nu wel zorgen te maken, maar we hadden weinig keus. We hebben uiteindelijk nog ruim 3 uur door het donker moeten lopen om de volgende lodge te bereiken. We hebben die nacht heerlijk geslapen en zijn de volgende dag wat later vertrokken. Wat we niet door hadden is dat we 2,5 dag in 1 dag hadden gelopen en dat we dus een dag voorliepen op schema. We zijn de negende dag gewoon het programma verder gaan volgen, maar dan die van een dag later. Dat maakte niet zoveel uit, maar het resultaat daarvan was dat we de tiende dag sinterklaas hebben gevierd terwijl het geen 5 december, maar 4 december was. Daar kwamen we dan ook pas achter toen we weer terug kwamen in Kathmandu en we een dag mistte! Het tweede deel van de negende dag en de gehele tiende dag hebben we alleen maar naar beneden gelopen. En ook nu veranderde het landschap nog continu.

De elfde dag zijn we nog verder naar beneden gelopen naar het dorpje waarvandaan de bus zou rijden, maar die bleek niet meer te rijden na 12.00 uur. Toevallig kwam er een jeep voorbij die een aantal toeristen naar boven had gebracht en die ging terug naar Kathmandu. We hebben voor weinig mee kunnen rijden en waren dus na elf dagen al terug in Kathmandu. Eenmaal terug hebben we lekker gegeten en de eerste nacht hebben we wel 14 uur achtereen geslapen!
Nu heb ik nog een paar dagen om bij te komen hier in Kathmandu en zondag ga in weer terug naar Bharatpur om weer aan het werk te gaan.